Fries Museum

In Leeuwarden bezocht ik de expositie Christoffel en Kate Bisschop, verlangen naar vroeger; en wat een juweeltje. Ik kende het koppel niet, maar ze waren in hun tijd zeer beroemd en hadden connecties tot in koninklijke kringen. Christoffel Bisschop (1818-1904) is een geboren Fries, zijn wieg stond in Leeuwarden. Kate Swift is in Londen geboren (1834-1928). Christoffel’s vader was fabrikeur en koopman. In tabak, koffie en specerijen. Christoffel kreeg les aan de Stadsteekenschool hoewel zijn vader geen toekomst zag in kunst. Vader overleed in 1845 en moeder gaf in 1816 toestemming voor een verblijf in Amsterdam waar Christoffel o.a. in de leer ging bijde toen beroemde schilder Willem hebdrik Schmidt. Ook kreeg hij les in Den Haag aan de Teekenacademie. Daar ontstond de liefde voor het geromantiseerde verleden. Christoffel ging stoffen en bijzondere voorwerpen verzamelen om te schilderen. Christoffel bekwaamde zich in historiserende schilderijen en ontdekte de veelkleurige en unieke wereld van Hindelopen. Vanaf 1860 verschijnt deze ideale wereld in zijn werk. In 1863 leert hij Catherine Swift kennen in het Mauritshuis. Deze Kate kopieert hier o.a. het Puttertje van Fabritius en de Anatomische les van Rembrandt. Hun contact groeit uit en in 1869 trouwen ze. Kate blijkt ook een groot talent en bovendien is zij erg goed in de marketing. Zij zorgt dat Christoffel in galerieën terechtkomt. De welbespraakte Kate knoopt relaties aan tot in koninklijke kringen en het gaat het echtpaar zeer voor de wind. Zij krijgen opdrachten voor portretten alsook voor genrestukken. Hun stijl doet denken aan Vermeer en Rembrandt en is razend populair. Zelfs het Uffizi in Florence wil werk van de Friese schilder in haar collectie. In een sfeervolle opstelling toont het Fries museum niet alleen de prachtige werken van het echtpaar met de nog steeds frisse kleuren. Ook talloze objecten uit hun verzameling in de Schevenings villa Frisia geven context aan hun schildersverhaal. Het is maar goed dat het Fries Museum het 19de eeuwse kunstenaarskoppel uit de mottenballen heeft gemaakt zodat ook wij met hun talent kennis kunnen maken.

Het Fries Museum toont nu impressionistische werken uit de collectie van museum Boijmans van Beuningen. Van Monet tot Maris kregen we golvende klaprozenvelden, verstilde watertjes met pootjebadende koeien en dromerige kinderen in ongerepte bossen en velden voorgeschoteld. Letterlijk en figuurlijk een verademing na de drukte bij Frida. De rust van al dat verstilde moois gecombineerd met de rust en ruimte van het veel geringere aantal medebezoekers. Wat meteen opvalt is het meesterschap in technische zin dan ten opzichte van het werk van Frida Kahlo, maar dat is natuurlijk appels met peren vergelijken en dat moeten we dus niet doen. Kijken naar deze stijlperiode in de schilderkunst is altijd weer een feest. De Hollandse meesters als de gebroeders Maris, maar ook een Weissenbruch, het zijn pareltjes uit de Hollandse school. Voeg daar Monet, Renoir, Pisarro, Cézanne en consorten aan toe: succes verzekerd. En hoe vaak je een aantal van deze schilderijen al gezien hebt, het blijft iedere keer opnieuw fascinerend hoe deze schilders hun wereld met een paar toetsen in olieverf weten weer te geven. Met dank aan de uitvinding van de tube. Daardoor konden de schilders voortaan ook echt buiten schilderen, à la campagne dus. Wat dit werk nog meer zo aantrekkelijk maakt: het is een stille en schone wereld die we hier zien en die in onze tijd voorgoed verloren is.

Dit museum is een aanfluiting. Het zwaard van Grutte Pier hangt naast reclame voor Snelle Jelle kruidkoek. De Fibula van Wijnaldum wordt getoond, zonder enig verband op een hoekje van een rij. Meesterstukken uit de 16e eeuw hangen naast prutswerk-dingen en foto's....

Bonnema heeft met zijn chantage het museum vernietigd. Het is nu een losse verzameling rariteiten zonder enig verband.

De expositie "Vikingen" was een slap aftreksel van de expositie "Koningen van de Noordzee"

Het "politiek-correcte" druipt er ook vanaf op diverse piunten

Op 28 december bezochten we Saskia & rembrand, liefde in de Gouden eeuw en daarmee waren we dit jaar voor de tweede maal in dit museum. Net als de Escherexpositie was ook deze tentoonstelling prachtig vorm gegeven. Rembrand blijft uiteraard de keizer der schilders (en bovendien een der grootste etsers der wereld). aan de hand van Saskia en Rembrand maakten we in bredere zin kennis met de huwelijkse mores in de Gouden Eeuw. Waar liefde niet noodzakelijk de grootste rol speelde in een huwelijk (bij Saskia en Rembrand wel overigens). Liefde was vergankelijk zo was het idee, maar de trouwbelofte gold voor eeuwig. Daarom werd vaak in dezelfde stand en klasse getrouwd om erfgoed en zakelijke belangen te bewaren voor de eigen familie. Deze expositie geeft een mooi inkijkje in het leven van de gegoede stand in de Gouden Eeuw. naast Rembrands werken zien we o.m enkele werken van Gerard Terborch, Govert Flinck en richt de focus zich op de Friese adel en hun huwelijkse gebruiken. Een aanrader. Bovendien is Leeuwarden, ook als het straks niet meer cultureel hoofdstad is, een reisje naar het noorden meer dan waard.

Geweldig museum! Het was niet voor niks uitverkocht, Gerard. Volgende keer maar reserveren ;)

Wat een triest gebeuren Kom je uit Austerlitz naar Leeuwarden gereden is het museum voor vandaag uitverkocht Nergens op de site is over de beperkte toegang iets te lezen